Aldrik Salverda, beeldend kunstenaar.  Het vroege werk van Henri de Wolf kent Aldrik niet zo goed. Zelf is hij in het bezit van enkele sch……

Aldrik Salverda, beeldend kunstenaar.  Het vroege werk van Henri de Wolf kent Aldrik niet zo goed. Zelf is hij in het bezit van enkele schilderijen gemaakt met schoolbordenverf. Het zijn een soort uitstulpingen, die doen denken aan een maquette van een Incatunnel. Aldrik vindt dit interessanter dan alleen maar het platte vlak. Henri kon ontzettend snel werken. Hij had een goede tekenhand over zich. Ook prijst Aldrik zijn kleuren. Vaak gebruikte Henri in zijn tekeningen teksten, niet altijd meteen te begrijpen, maar des te geheimzinniger. Plotseling begon Henri zijn jeugdherinneringen in Indië van zich af te schilderen. Ook de gruwelen, die hij als kind gezien heeft, komen op deze schilderijen voor. Het zijn vaak snelle schilderijen, die hij soms niet eens heeft afgemaakt. Aldrik vindt het indrukwekkend werk. Aldrik laat in het midden of de vroegtijdige dood van Henri iets te maken heeft gehad met het schilderen van zijn jeugdherinneringen gedurende de laatste vier, vijf maanden.

In 1983 bedacht Henri een prijs voor jazzmuzikanten. De Stichting Jazz beoordeelde de muzikanten en de jazzprijs bestond uit een kunstwerk, ……

In 1983 bedacht Henri een prijs voor jazzmuzikanten. De Stichting Jazz beoordeelde de muzikanten en de jazzprijs bestond uit een kunstwerk, gemaakt door een jonge Groningse kunstenaar, dat in Forma Aktua zou worden uitgereikt. De eerste uitreiking kwam zelfs op de landelijke tv. De prijs zou jaren later na zijn dood nog uitgereikt worden. Een van de belangrijkste uitgangspunten van FA is het beschikbaar stellen van goede betaalbare kwaliteitskunst voor elke beurs. Zo werd er bij elke tentoonstelling een zeefdruk gemaakt door de exposant, in de prijsklasse van tien tot vijfentwintig gulden, gesigneerd en genummerd. FA wordt gesteund door een groep mensen die ieder jaar een gering bedrag betalen. Dit noemde Henri De Vrienden van Forma Aktua. Na het overlijden in 1986 van Henri was FA een enorme puinhoop. Men wilde FA graag in stand houden, maar wist niet hoe. Henri was zo’n enorme persoonlijkheid, die met duizend dingen tegelijk bezig was. Ook waren er schulden. Maar FA kwam er bovenop en draait nu uitstekend.

Aldrik Salverda in zijn atelier achter de pers.

Aldrik Salverda in zijn atelier achter de pers.

Sjouke Heins, beeldend kunstenaar. Sjouke ontmoette Henri op de academie en later in het bekende café Baboen aan de Poelestraat. Dit was e……

Sjouke Heins, beeldend kunstenaar. Sjouke ontmoette Henri op de academie en later in het bekende café Baboen aan de Poelestraat. Dit was een sociëteit, bedoeld voor docenten en leerlingen aan de academie. Henri kon slecht alleen zijn en heeft daarom in verhouding weinig werk gemaakt. Vaak was Henri de nacht voor de opening aan het werk met zijn schilderijen. Sjouke vond Henri erg dominant. Dit was tevens zijn triestheid. Toen Henri begin jaren zeventig in het ziekenhuis terecht kwam, was het schrijnend om te zien hoe weinig mensen uit de oude club op bezoek kwamen. Alleen Sjouke kwam twee keer in de week. Henri lag zes maanden in het ziekenhuis. Hij was het ziekenhuis nog niet uit of hij stortte zich weer in de oude club van 'vrienden'.

Henri en Sjouke hadden samen een reclamebureau en Henri omgaf zich met heren met titels. Henri zat vol plannen en iedereen vond het geweldig……

Henri en Sjouke hadden samen een reclamebureau en Henri omgaf zich met heren met titels. Henri zat vol plannen en iedereen vond het geweldig wat hij bedacht, maar er was geen geld. Hun reclamebureau heette de Margo-groep. Ze deden de meest uiteenlopende reclameopdrachten. Sjouke vertelt enkele anecdotes over de manifestatie Psycho-tic, een ludieke actie in de binnenstad van Groningen.

Sjouke herinnert zich cultureel ambtenaar Pier Tania, die Beeld-en-route en de manifestatie 4Hoog bedacht. Zo maakte een vijftal kunstenaars……

Sjouke herinnert zich cultureel ambtenaar Pier Tania, die Beeld-en-route en de manifestatie 4Hoog bedacht. Zo maakte een vijftal kunstenaars een stripboekje over Jan Roos, een bekende straatfiguur in Groningen, die in het boekje zogenaamd verdwenen was en gezocht werd. Pier Tania schijnt dit te hebben laten filmen, maar volgens Sjouke is die film verloren gegaan.

In het Groninger Museum exposeerden wel jonge Belgen, maar er werden geen noordelijke kunstenaars getoond. Dit leidde tot protesten en lobby……

In het Groninger Museum exposeerden wel jonge Belgen, maar er werden geen noordelijke kunstenaars getoond. Dit leidde tot protesten en lobbywerk en uiteindelijk tot een inventarisatie-expositie van Groningse kunstenaars in 1972, die een enorm succes werd. Tijdens de expositie van GR4K in het Groninger Museum had Henri de nacht ervoor zijn werk net op tijd klaar kunnen krijgen. Dit resulteerde er in dat enkele dames met een echte De Wolf op hun kont de expositie verlieten. De relatie Henri-Waskowsky was erg goed. Sjouke windt zich nog op over de perikelen rond het joods monument, wat tenslotte Edu’s dood is geworden.

Na de academie werd Sjouke een jaar leraar. Je kon toen je eigen werk vergeten, daar kwam je niet aan toe. Sjouke en Henri hadden ongeveer d……

Na de academie werd Sjouke een jaar leraar. Je kon toen je eigen werk vergeten, daar kwam je niet aan toe. Sjouke en Henri hadden ongeveer dezelfde ideeën over de 'stomme poen', die je alleen in de reclame kon verdienen om materiaal te kunnen kopen en dingen van te doen, zoals het bezoeken van Berlijn tijdens de Biënnale en hun avontuur in Parijs. De combinatie van drank en steeds meer alleen te komen staan en de eenzaamheid maakten Henri aggressief. Ook Sjouke kon op het laatst niet meer tot hem doordringen.